สำหรับผม ไดอารี่ที่หมวดตี้เขียนไว้โดนใจผมหลายตอนครับ แต่มีข้อความที่ประทับใจที่สุด
'จริงอยู่ ว่ามันเป็นหน้าที่ของพวกเรา ที่ต้องมา
แต่ถ้าแค่เพียงคำว่า 'หน้าที่' อย่างเดียว
มันไม่พอหรอก ที่จะเอาชีวิตมาเสี่ยงแบบนี้
ชีวิตตี้เอง ยังมีอะไรไปได้อีกเยอะ
แต่.... 'หัวใจ' นี่แหละ
ที่ทำให้ตี้ และ หลาย ๆ คน เลือกที่จะมาทำงานแบบนี้
อยากให้มองสองภาพ
ภาพแรก ผุ้ชายใส่เสื้อเชิ้ต ผูกไทด์ กางเกงแสล็ค
ผมเป๋มันวาว ขับรถหรู ทำงานเก้าโมงเช้าเลิกงานห้าโมงเย็น
ตอนเย็นกลับบ้าน คืนวันศุกร์ไปเที่ยว ชีวิตโก้หรู
เงินเดือนหลายหมื่น
แต่... ทำงานเพื่อตัวเอง
ภาพสอง ผู้ชายใส่เสื้อเกราะ สะพายปืน ผมกระเซิง หน้ามัน
เงินเดือนหมื่นนิดๆ ทำงานทั้งวัน บ้านอยู่ห่างออกไปอีกพันกว่ากิโล
ตากแดด ตากลม และไม่รู้ว่าวันไหนคือวันศุกร์
แต่... ทำงานเพื่อประเทศชาติ
ถ้าสองคนนี้ยืนคู่กัน
ในความคิดตี้ คนที่สองชนะใจครับ
ไม่ได้ว่าอะไรใคร
และไม่ได้ชมว่าพวกกุต้องดีเลิศ
แค่อยากจะบอกว่า....
ทำอะไรประเทศชาติกันบ้าง
อย่าเห็นแก่ตัวเอง
ผมไม่ได้เก่งที่สุด
ผมไม่ได้เจ๋งเป้ง
ผมก็แค่.... รักประเทศไทย.... '
โดยไดอารี่ฉบับสุดท้ายที่หมวดตี้เขียนไว้คือวันที่ 20 มิถุนายน 2551 ซึ่งวันนั้นเป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 24 ของเขา ใช้ชื่อเรื่องว่า 'ครั้งแรก' ซึ่งขึ้นต้นว่า 'ก็มันไม่เคยนิ' และ 'วันนี้อยู่ดูโลกให้โสภิณ พรุ่งนี้ชีวินสิ้น ไม่รู้...วันตาย...' ราวกับจะเป็นลางบอกลากลายๆ ซึ่งในไดอารี่เขาได้มอบบทเพลง 'อิ่มอุ่น' ของ 'ศุ บุญเลี้ยง' ให้กับ 'แม่' ของเขาที่อยู่จังหวัดลพบุรี พร้อมๆ กับคำขอบคุณแม่ (ซึ่งเกิดในวันเดียวกันกับเขา) ที่ทำให้เขาเกิดขึ้นมาลืมตาดูโลก ด้วยข้อความสื่อสารถึงแม่ที่ว่า…
'แม่จ๋า... วันเกิดลูกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริงๆ นะแม่ แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ ...เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะๆ...ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึงว่าจะไปหาเด็จแม่.... ไปขอตังค์ 55+'
'วันเกิดเด็จแม่ เด็จลูกก็ขอให้เด็จแม่แข็งแรงเน้อ...อยู่กะลูกไปนานๆ ให้ถึงวันลูกติดนายพลเลยนะแม่นะ...และก็..ขอให้เด็จแม่มีลูกสะใภ้คนโตสวยๆน่ารักๆ นิสัยดีๆ...(อันนี้ออกแนวหวังผลกะตัวเอง 55+)'
พร้อมกันนั้น 'หมวดตี้' ยังแจกเบอร์โทรศัพท์มือถือ เพื่อให้ใครต่อใครส่งSMSไปอวยพรวันเกิด ซึ่งในขณะที่บันทึกเขาจะบอกว่า 'งานเข้าแต่เช้า' เพราะมีเหตุต้องคุมชุดลาดตระเวนดูแลความปลอดภัยให้กับประชาชนในพื้นที่ และในขณะที่เพื่อนๆ ของเขาหลายคนส่ง SMS หรือโพสต์ข้อความลงในไดอารี่ของเขา เพื่ออวยพรวันเกิดให้เขาปลอดภัย มันจะเป็นเวลาเดียวกับที่เขากำลังยิงประทับกับกลุ่มผู้ก่อความไม่สงบอย่างดุเดือด และเมื่อเวลา 11.23 น. เขาก็ถูกยิงจนเสียชีวิต
ใต้ร่มบรมโพธิสมภาร พระเจ้าอยู่หัวพระราชินีทรงห่วงใย
ลูกเอยหลานเอยล้วนคนไทย มาสร้างฝันวันใหม่ให้ขวานไทยใจหนึ่งเดียว
(ให้ขวานไทยใจหนึ่งเดียว)
พูดได้คำเดียวว่าพี่เค้าสุดยอดจริงๆ
แมนมากๆ 
อ่านมาหลายเว็บ กับข่าวนี้ น้ำตาจะไหลทุกที เสียใจมากที่คนดีๆต้องตายแต่ได้ทำเพื่อชาติเป็นวีรบุรุษตัวจริงจะจำไว้ในใจตลอดไปอ่านประวัติแทบร้องไห้กับสิ่งดีๆที่เขาทำให้ประเทศเราทำไมพวกก่อการร้ายไม่หยุดทำสิ่งเลวร้ายหันมาทำอะไรดีๆให้ประเทศที่คุณอาศัยอยู่บ้างคนเราหนึ่งชีวิตเกิดมาควรทำความดีไม่ได้เกิดมาเพื่อทำความชั่วลองถามตัวเองว่าทำแล้วได้อะไรนอกจากบาปและคนประนามว่าชั่วภูมใจมากมั้ยกับคำนี้ถ้าตัวคุณตายคนเดียวไม่มีใครว่าแต่คุณเอาชีวิตคนดีๆคนหนึ่งตายไปด้วยเขาต้องมีหน้าที่อีกหลายอย่างคิดมั้ยว่าพ่อแม่เขาแก่มาจะทำอย่างไงใครจะดูแลแล้วเขาเป็นลูกคนเดียวตอนนี้คุณไม่ได้ฆ่าแค่คนเดียวแต่คุณกำลังฆ่าเขาทั้งครอบครัวหยุดการกระทำแล้วคิดใหม่ได้แล้วสิ่งที่ทำไม่นานต้องกลับมาหาตัวเองสักวันไม่มีใครหนีกรรมพ้น 
เสียใจนะค่ะที่ประเทศชาติขาดคนดีไปอีก1คน แต่ในขณะเดียวกันกลับมีคนเลวเพิ่มอีกวันล่ะเป็นร้อย ขอให้ความหวังของหมวดตี้ที่จะให้ประเทศชาติสงบสุขนั้นเป็นจรองด้วยเถอะค่ะสาธุ 
แสดงความเสียใจด้วยนะครับ | ยินดีต้อนรับสู่ หน้าแรก เว็บบอร์ด (http://forum.soodaza.com/) | Powered by Discuz! 6.0.0 |