เมื่อวินัยเชิญแม่ของเขามากินมื้อค่ำที่อพาร์ทเมนท์

ซึ่งเขาอยู่กับสาวสวยชื่อนิสา

คุณแม่จึงอดเคลือบแคลงในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้

ระหว่างร่วมโต๊ะมื้อเย็นนั้นเอง

คุณแม่ของวินัยเฝ้าสังเกตสายตาที่ทั้งคู่มองสบกัน

จนลูกชายชักเดาใจออก จึงรีบพูดขึ้นว่า

"ผมรู้นะว่าแม่กำลังคิดอะไร .. แต่ผมยืนยันได้แน่ว่า

ผมกับนิสาเป็นแค่รูมเมทเท่านั้น ไม่มีอะไรเกินเลยจริงๆ"

หลังจากแม่ของวินัยกลับไปได้ 1 อาทิตย์ นิสาจึงบอกวินัยว่า

"ตั้งแต่แม่ของคุณมาเยี่ยมเราคราวนั้น ฉันก็หาทัพพีคันโปรดไม่เจอเลย

ที่จริง..ฉันก็ไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเอาไปหรอกนะคะ หรือคุณว่ายังไง"

วินัยจึงตอบว่า "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะลองเขียนจดหมายไปถามคุณแม่ดู"

วินัยจึงนั่งลงเขียนจดหมาย เนื้อความว่า..

"เรียน คุณแม่สุดที่รัก..

ผมไม่ได้คิดว่าคุณแม่จะเผลอเอาทัพพีที่บ้านผมไปหรอกนะครับ

แต่จะว่าแม่ไม่ได้เอาไป............... ก็ยังไงอยู่ เพราะทัพพีสวย ๆ

คันหนึ่งหายไปตั้งแต่วันที่คุณแม่มาทานข้าวเย็นที่บ้าน

ขอแสดงความนับถือ

วินัย"

หลายวันต่อมา วินัยได้รับจดหมายตอบจากแม่ของเขา เนื้อความว่า..

"ถึง ลูกชายสุดที่รักของแม่

แม่ไม่เคยพูดว่าลูกมีอะไรกับนิสา

แต่แม่ก็ไม่ได้คิดว่าลูกจะไม่มีอะไรกับเธอ

เพราะความจริงมีอยู่ว่า ถ้านิสานอนที่ห้องตัวเอง ก็คงเจอทัพพีนั่นไปตั้งนานแล้ว

รักมาก

แม่"

แจ่มเลยน่าเอาไปใช้...อิอิ

งงจังเลยค่ะ

ใครก็ได้ช่วยอธิบายหน่อยซิค่ะ

งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

ชอบมากเลยล่ะ

งงตรงไหนเนี่ย ก็ลูกชายเขาปฏิเสธว่าไม่มีอะไรกันกับนิสา แม่ก็เลยแอบเอาทัพพีไปไว้ในห้องนิสา ถ้านิสากับไปนอนที่ห้องก็จะเห็นทัพพี แล้วนิสานอนห้องใครละถ้าไม่ใช่ห้องลูกชาย  (วิธีจับผิดลูกชายที่พูดไม่จริง)

แจ่มจริงๆครับ

5555 คุณแม่ตัวอย่างน่าเอาไปใช้มั่ง จะจับผิดลูกก็นานเกิน จับผิดแฟนตัวเองละกัน

แล้วแม่รู้จักห้องนิสาได้ไง